Begin/Eind

Het begon allemaal met de wijsbegeerte, maar hoewel het de bakermat van zo’n beetje alles is, hebben we er in deze tijd niets meer aan. Want wie heeft er nog ruimte voor De Grote Vragen die het denken alleen maar eindeloos doen uitdijen, waar juist efficiëntie geboden is? De broekriem moet zes gaatjes strakker, want oh wat is die filosofie toch obees: ze kan niet eens meer naar haar eigen navel staren, tenzij er drie stutbalken worden geplaatst onder haar bulkende,  zwaar gesubsidieerde vetkwab. En daarnaast, waarom nog geld injecteren in de filosoofjes die hier over al te lange tijd zullen afstuderen? Die zouden toch als mijmerende aristokatjes van de universiteit met hun uiterst ouderwetse en weinig praktische gewauwel niet opgewassen zijn tegen de echte wereld daarbuiten? Buiten de wandelgangen van de knusse, of liever gezegd kafkaëske Turfmarkt met de struikeltrappetjes, onnavolgbare kamernummering en onvindbare tussenverdiepinkjes (zie de ingezonden brief van Gijs van Donselaar) – de filosofie als hindernisbaan.

Ieder eind heeft een begin nodig, en omdat de afdeling Wijsbegeerte aan onze goeie ouwe universiteit bijna ten einde lijkt te zijn, hebben wij als redactie van Cimedart een themanummer gemaakt over Het Begin. Dit themanummer markeert tevens het einde van mijn taak als hoofdredacteur en het begin van het hoofdredacteurschap van Rutger Gommers en Tonya Sudiono – wees lief voor ze en stuur ze je kopij! Met dit Begin blikken we ten slotte terug op vijfenveertig jaar Cimedart (lees daarover het stuk van Kirsten), waar nog lang geen einde aan komt. Tenzij de Hogere Sferen van de UvA de afdeling Wijsbegeerte de nek omdraaien. Gelukkig, en daarvoor mogen we ons huidige curriculum dankbaar zijn, hebben we van Heidegger geleerd dat ieder begin altijd al anticipeert op een einde. We zagen het einde dus reeds aankomen en dat scheelt in onze collectieve rouwverwerking al een hele hoop!

The End