Redactioneel

Cimedart houdt zich normaal afzijdig van de faculteitspolitiek, dat is eigenlijk al zo sinds de oprichting. Maar nu is er iets waar we als redactie niet over kunnen zwijgen. Het betreft het besluit van het afdelingsbestuur om oud-docenten te verbieden om nog na hun pensioen les te geven. Het is een casus die het schrijnende tekort aan democratie binnen de UvA maar al te voelbaar maakt. De meeste docenten zijn tegen het besluit, net als de meerderheid van de studenten. Toch wordt het doorgedrukt; zonder overgangsregeling, zonder in gesprek te gaan met de betrokken docenten, zonder dat iemand zich afvraagt of de studenten hiermee eigenlijk gebaat zijn. En om dan nog maar te zwijgen over de botte manier waarop het plompverloren werd aangekondigd. 

En wat is er mee te winnen? Niets voor de studenten, zoveel is duidelijk. Een groot aantal heeft les van deze docenten, die uit liefde voor het vak bereid zijn om onbezoldigd hun kennis te blijven overdragen. Zo blijven er vormen van filosofie levend die aan de UvA uit dreigen te sterven. Filosofie die belangrijk is en enorm populair onder studenten, ook al past die niet altijd binnen de rigide academische kaders. En bovendien ontzien deze docenten hun bezoldigde collega's die gebukt gaan onder een te hoge werkdruk en vaak te weinig ruimte hebben voor onderwijs. Na al die (achterlijke) bezuinigingsrondes zijn het juist deze gepensioneerden die de kwaliteit van onderwijs aan de UvA helpen hoog te houden, omdat zij wel de tijd hebben om langer in gesprek te gaan of nog een keer extra feedback te geven. 

En de gotspe is dat dit beleid wordt gepresenteerd als een noodzaak opgelegd van bovenaf, terwijl er andere afdelingen zijn die het simpelweg weigeren. Waarom verzet de afdeling filosofie zich niet? Het doet vermoeden dat aan het besluit eigenlijk andere, kleinzieligere redenen ten grondslag liggen. Hier worden vormen van filosofie bedrijven uitgesloten die door sommige kortzichtige, maar machtige afdelingsleden als ‘niet zinnig’ worden gezien. Zijn ze soms gefrustreerd dat zulke filosofie dan wel populair is onder studenten?

Misschien nog schandaliger is dat deze ‘maatregel’ wordt verdedigd in naam van ‘diversiteit’. Maar wat voor een? De diversiteit in het onderwijsaanbod en expertise aan de UvA verschraalt juist door deze maatregel. Als met diversiteit het voorkomen van onderrepresentatie van sommige groepen en culturele achtergronden wordt bedoeld, is het extra schandalig dat de kwetsbaarheid van de ene groep gebruikt wordt als een stok om een andere kwetsbare groep mee te slaan: pensionados die uit liefde van het vak studenten blijven begeleiden en die niet eens de zekerheid gegund wordt dat ze dat mogen blijven doen, laat staan dat hun zo belangrijke bijdrage gewaardeerd wordt. Als je echte diversiteit wil, moet er  gewoon geld bij om een diverser personeelsbestand op te bouwen. Kunnen de pensionados meteen gecompenseerd worden voor hun bijdrage. 

Studenten, docenten en andere mensen met een hart voor filosofieonderwijs aan de UvA, sta op en laat uw stem horen! Kom in verzet tegen de tirannie van de minderheid, die zonder respect te hebben voor de geschiedenis van filosofie aan de UvA het onderwijs probeert af te breken in naam van onoprechte redenen. Het is tijd om deze onbezoldigde helden het respect te tonen dat ze verdienen!

Doe mee met de brievenactie, meer informatie vind je hier:
https://humanitiesrally.com/brievenactie-emeritusbesluit/