Vijftig

Cimedart, het tijdschrift, bestaat dit jaar vijftig jaar. Jean-Baptiste Cimedart, de filosoof, het enigma naar wie wij ons noemen, werd 299 jaar geleden geboren. Dit brengt vele vragen met zich mee, niet in de laatste plaats waarom onze illustere voorgangers destijds niet een jaartje konden wachten, zodat de jubilea tot in den oneindigheid mooi zouden samenvallen. Maar vooral maakt het natuurlijk nieuwsgierig, naar wie de beste man was, of de man best was, en waarom wij naar hem vernoemd zijn. Beste lezer, de redactie ging op onderzoek uit, en oogstte zeer verontrustende resultaten. Om maar met de deur in huis te vallen: vanaf heden vernoemen wij ons naar de appel, en niet meer naar de boom. Gedegen historisch onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat niet Jean-Baptiste, maar zijn dochter auteur was van het tuinfilosofische werk Penser et Jardiner, het enige van Cimedarts werk dat - daarover heerst consensus - de toegevallen vergetelheid niet verdient. Gestaafd door recent gevonden brieven menen wij genoeg bewijs te hebben dat deze filosofe alleen onder haar vaders naam de kans schoon zag gepubliceerd te worden. Toen uit de opgedoken correspondentie bovendien het vermoeden rees dat de minder - hoe zullen we het zeggen - politiek correcte randjes van dit kleine meesterwerk nu juist wel degelijk op Jean-Baptiste’s conto waren te schrijven, was het de redactie volstrekt helder wat haar te doen stond: vanaf nu is deze wijsgerige publicatie bijzonder trots vernoemd te zijn naar Jeanne-Bernice Cimedart! 

In dit jubileumnummer vindt u een bespreking van het oeuvre van de beide Cimedarts, alsook een biografische schets van vader (daarin hebben we een lange traditie en veel beschikbare bronnen) en dochter (helaas maar amper iets te vinden). U vindt een stuk dat beschrijft hoe de cruciale briefwisseling opdook in het archief, en, zoals u van ons mag verwachten, een filosofische duiding van het archief zelf, aan de hand van Derrida. Maar we duiken ook in het veel recentere verleden, en wel in dat van dit blad zelf. Zo is er een interview met een van de oprichters van Cimedart en een interview met de vormgevers. Ook zijn er ingezonden stukken die terugblikken op de afgelopen vijftig jaar, een halve eeuw waarin wij ons ingezet hebben de filosofie in elk geval uit het raam van haar ivoren toren te laten kijken. Een missie die ook Ad Verbrugge en Gabriël van den Brink na aan het hart ligt: wij interviewden hen, en danken hen voor hun genereuze bijdrage aan dit jubileum. En misschien wel het allerleukste: Cimedart had niet vijftig jaar kunnen bestaan zonder al die redacteuren die zich hiervoor hebben ingezet - vind hun voornaam op de omslag. Velen van hen gaven ook gehoor aan onze oproep een ‘subjectje’ met een korte anekdote uit hun redactietijd in te sturen. Hopelijk beleeft u net zoveel plezier aan het lezen van dit jubileumnummer als de redactie heeft gehad bij het samenstellen. Op naar de honderd!