(Wan)hoop

De wereld is weer open, de colleges vinden weer plaats op de universiteit en na afloop kan de zojuist verworven kennis weer vrolijk weggedronken worden in het café. Dat biedt hoop en goede moed. Toen we begonnen aan dit nummer dachten we dan ook dat ‘hoop’ een goed thema zou zijn voor dit nummer. Inmiddels blijkt (lees een willekeurige krant) dat wij misschien wat optimistisch waren. Bovendien, de alledaagse ellende van het gewone leven, in de regen naar college bijvoorbeeld, waarvan we dachten dat we haar met open armen opnieuw zouden ontvangen, blijkt meestal toch gewoon dat: alledaagse ellende.

Wellicht een reden dus om ons aan te sluiten bij die eeuwige tegenstander van de hoop, de ironie. Maar zoals Johan in zijn stuk laat zien, kent ook de ironie haar keerzijden. Bovendien, is er überhaupt grote literatuur en poëzie denkbaar zonder hoop? Sybolt behandelt in zijn stuk een gedicht van Fernando Pessoa, waarin het innige verband tussen poëzie en hoop aan de orde komt. 

Dus toch een hoopvol nummer? Wij hopen van wel. Dan tot slot, wellicht is het de lezer opgevallen dat dit nummer wat vaker dezelfde namen voorkomen. Cimedart is dan ook naarstig op zoek naar redacteuren om haar gelederen aan te vullen. Mocht u daarom een leuk idee hebben voor een stuk, of een keer een redactieronde willen bijwonen, aarzel dan niet om het ons te laten weten. Voor inspiratie is in dit nummer onder andere een essaywedstrijd met thema opgenomen. En mocht tijdens het schrijven de wanhoop ook u overvallen, denk dan aan het nog altijd deugdzame advies van Seneca: hoop niet zonder wanhoop, en wanhoop niet zonder hoop.