CIMEDART
Tijdschrift voor filosofie
sinds 1969



Poëzie

Finale

Mieke de Haan


Over lijken, helemaal los op weerloze lijfjes.
Schuldig aan een fatale slachtpartij, 
de schaapskleren uitgetrokken, verdelg.
deze onderkruipseltjes, maak de weg vrij.

Gebaren voor pasgewassen handjes
die zelfs droog hout niet doen vlammen,
mij tot overgave drijven, overmatig
elegant, ik gehoorzaamde die wetten.

Geen mededogen, het tere moet wijken,
bezwijken, het einde in deze wolvenogen
vinden, die ragfijne vleugels verslinden.
Helemaal los op weerloze lijfjes, over lijken.